Εσείς αφήνετε φιλοδώρημα;

“Είναι γεγονός ότι το μέγεθος του φιλοδωρήματος είναι μικρότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.” Νικολέττα Λόγου, Delivery Girl 

Το φιλοδώρημα είναι μια ξεχασμένη υπόθεση πλέον;

Αλίκη Λάμπουρα (Σέρβις): Το πουρμπουάρ, όπως μου αρέσει να το λέω, κάποιες ημέρες μπορεί να είναι και ένα δεύτερο μεροκάματο. Αναλόγως, βέβαια, γιατί οι καιροί έχουν αλλάξει. Αν το μαγαζί έχει πολύ κόσμο τότε συνήθως είναι μια καλή ημέρα. Ακόμα κι αυτό όμως δεν είναι δεδομένο γιατί αν βρισκόμαστε προς το τέλος του μήνα -που οι μισθοί έχουν φαγωθεί- είναι πιο δύσκολο να “κάνουν το καλό και να το ρίξουν στο γιαλό” χωρίς δεύτερες σκέψεις. Υπάρχει και ο παράγοντας διάθεση βέβαια. Πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε κακοδιάθετους πελάτες (υπάρχει μία εσωτερική ενημέρωση μεταξύ των σερβιτόρων σε αυτό) οι οποίοι δεν έχουν βγει έξω για να απολαύσουν αλλά για να σκοτώσουν τη μιζέρια τους. Αυτοί δεν πρόκειται να αφήσουν κάτι.

Νικολέττα Λόγου (Delivery Girl – Λόγου Γεύσεις, Νέα Μάκρη): Φιλοδώρημα αφήνουν αλλά όχι όλοι. Είναι γεγονός ότι το μέγεθος του φιλοδωρήματος είναι μικρότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά κι αυτό εξαρτάται από το ποσό της παραγγελίας.

Θάνος Κορρές (Μπάρμαν, The Dude Bar–Kάιν): Σε γενικές γραμμές οι πελάτες αφήνουν ακόμα τιπς. Σίγουρα παίζει ρόλο η εξυπηρέτηση. Άλλες φορές έχει να κάνει με το συνδυασμό ταχύτητας εργαζόμενου και ποιότητας προϊόντος και άλλες με το αίσθημα που έχει ο πελάτης για το κατά πόσο ο εργαζόμενος έχει διάθεση να τον εξυπηρετήσει και να τον φροντίσει. Το να αλλάξεις τασάκι ή να ανανεώσεις το νερό και τους ξηρούς καρπούς είναι κάτι που εκτιμά ο πελάτης αλλά το θεωρεί και δεδομένο. Αν όμως δεν τον κερδίσεις, ενδεχομένως αυτή η εξυπηρέτηση να μην αρκεί. Γενικά αν έχουν περάσει καλά μέχρι τη στιγμή που θα πληρώσουν, τότε θα αφήσουν φιλοδώρημα και θα έλεγα ότι το ποσοστό εκείνων που αφήνουν κυμαίνεται από 65 έως 75%.

Στέλλα Βασιά (Μπαργούμαν): Είναι γεγονός ότι τα φιλοδωρήματα έχουν μειωθεί δραματικά. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει όχι επειδή δεν μένουν ευχαριστημένοι αλλά γιατί δεν θέλουν να δώσουν περισσότερα χρήματα. Υπάρχουν πολλοί πελάτες που απλά σου ρίχνουν το βλέμμα που λέει: “θα τα πάρω τα ρέστα γιατί τα χρειάζομαι”.

“Όσοι πληρώνουν με κάρτα δεν αφήνουν τιπς εκτός αν έχουν κάποιο κέρμα στην τσέπη και θέλουν να το ξεφορτωθούν.” Θάνος Κορρές, Μπάρμαν

Οι πληρωμές με κάρτα έχουν επηρεάσει τα φιλοδωρήματα;

Α.Λ.: Η κάρτα είναι μια πολύ εύκολη λύση για αποφυγή περιττών εξόδων αφού πολύ δύσκολα θα μπει κάποιος στη διαδικασία να βάλει τιπς στη κάρτα.

Ν.Λ.: Αυτοί που πληρώνουν μέσω κάρτας είναι μοιρασμένοι σε αυτούς που δίνουν τιπς και σε αυτούς που δεν δίνουν. Όταν όμως δίνουν, το δίνουν στο χέρι και δεν συμπεριλαμβάνουν το φιλοδώρημα στο ποσό που χρεώνουν την κάρτα.

Θ.Κ.: Όσοι πληρώνουν με κάρτα δεν αφήνουν τιπς εκτός αν έχουν κάποιο κέρμα στην τσέπη και θέλουν να το ξεφορτωθούν.

Σ.Β.: Εννοείται πως με τα pos, έχουν μειωθεί τα τιπς. Ζητούν να μην χρεώσεις την κάρτα και λένε ότι θα σου αφήσουν ψιλά αλλά σπάνια συμβαίνει αυτό. Γενικά αυτή είναι η πλειοψηφία, φυσικά υπάρχουν και πελάτες που θα αφήσουν.

“Είναι γεγονός ότι τα φιλοδωρήματα έχουν μειωθεί δραματικά.” Στέλλα Βασιά, Μπαργούμαν. 

Ποιοι είναι πιο κουβαρντάδες; Υπάρχουν διαφορές στο φύλο, την ηλικία ή στη χώρα καταγωγής;

Α.Λ.: Νομίζω πως πλέον δεν παίζει ρόλο τόσο το φύλο αλλά άλλοι παράγοντες. Από την άλλη βέβαια, το γεγονός ότι είμαι γυναίκα σερβιτόρα κάποιες φορές μου δίνει ένα boost στους αρσενικούς πελάτες. Από την πείρα μου πάντως έχω διαπιστώσει ότι η εξυπηρέτηση είναι ο παράγοντας που μετράει περισσότερο. Το ποσό των τιπς κυμαίνεται από δέκα λεπτά έως πέντε ευρώ, με μεγάλη προσπάθεια. Από δύο ευρώ και πάνω αφήνουν κατά κύριο λόγο μεγάλες παρέες με μεγάλη κατανάλωση φαγητού και καφέ. Τις περισσότερες φορές από πέντε ευρώ και πάνω αφήνουν οι παρέες ξένων. Οι τουρίστες είναι πιο ανοιχτοχέρηδες ακόμη και αν πρόκειται για ένα ζευγάρι και όχι για μεγάλη παρέα.  

Ν.Λ.: Οι ηλικιωμένοι που είναι μόνοι τους (οι οποίοι βρίσκουν ευκαιρία να τα πουν και κάπου) είναι οι καλύτεροι. Εκτιμούν τον χρόνο που διαθέτεις γι’ αυτούς και σε ανταμείβουν κι ας είναι από το υστέρημά τους. Αυτοί που το σκέφτονται δύο και τρεις φορές είναι οι πιο ευκατάστατοι οικονομικά.

Θ.Κ.: Το ποσό των τιπς συνήθως διαμορφώνεται από το ποσό που θα πληρώσουν στον λογαριασμό. Τις περισσότερες φορές θα αφήσουν από ένα έως πέντε ευρώ αλλά υπάρχουν και κάποιοι πελάτες που ενδεχομένως θα αφήσουν και περισσότερα χρήματα. Δεν παίζει ρόλο το φύλο του πελάτη αλλά η ηλικία. Ένας μεγαλύτερος ηλικιακά θα αφήσει πιο εύκολα από κάποιον μικρότερο. Εκτός αν ο πιτσιρικάς έχει μεγάλη οικονομική άνεση και ίσως θέλει να το παίξει και λίγο χαΐστας. Καμιά φορά οι τουρίστες μου λένε ότι θέλουν να πληρώσουν ένα δικό μου ποτό και όταν τους λέω ότι στο μαγαζί πίνω χωρίς να χρεωθώ, τους κάνει εντύπωση γιατί έξω είναι διαφορετικά τα πράγματα. Πάντως οι τουρίστες αφήνουν πιο συχνά φιλοδώρημα όταν πληρώνουν με κάρτα σε σχέση με τους Έλληνες.

Σ.Β.: Ως επί το πλείστον οι γυναίκες αφήνουν φιλοδώρημα. Οι άντρες όταν αφήσουν, συνήθως υπονοούν να τους κεράσεις και κάτι. Το συνηθέστερο είναι να σου αφήνουν 10-20 λεπτά είτε έχουν κάνει λογαριασμό των πέντε είτε των 50 ευρώ. Με τα ζευγάρια έχει συμβεί πολλές φορές το εξής αστείο, να θέλει ο άντρας να αφήσει και η κοπέλα του να λέει “όχι δεν χρειάζεται” η να τα μαζεύει μετά από το μπαρ και να του τα δίνει στην έξοδο.

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ιδανικό φιλοδώρημα, εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο αυτό. Αλίκη Λάμπουρα, Σέρβις

Έχουν υπάρξει στιγμές αμηχανίας ή γέλιου με αφορμή το φιλοδώρημα;

Α.Λ.: Μια φορά είχε έρθει μια μεγάλη παρέα από Έλληνες, ηλικίας από 35-40 και έκαναν μεγάλη κατανάλωση. Τους περιποιήθηκα δεόντως καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του και όταν τους πήγα τα ρέστα από το λογαριασμό (γύρω στα 12 ευρώ), ο κύριος που πλήρωσε, χωρίς να τα δει μου είπε να τα κρατήσω. Επειδή μου φάνηκαν πολλά και ντράπηκα λίγο, τον ρώτησα αν είναι σίγουρος. Εκείνος με κοίταξε παραξενεμένος και μου είπε “ναι” διστακτικά. Έφυγα όλο χαρά να τα βάλω στο ταμείο μου και καθώς γελούσα και έλεγα στους συναδέλφους μου ότι πήρα καλό φιλοδώρημα είδα τον κύριο να έρχεται χαμογελαστός κατά πάνω μου. Μου ζήτησε συγγνώμη γιατί τα υπολόγισε λάθος (δεν παραξενεύτηκα, ίσα-ίσα πιο παράξενο μου είχε φανεί ότι είχε αφήσει τόσα) και του τα επέστρεψα. Τελικά κράτησε τα 10 και μου άφησε τα δυο ευρώ.

Ν.Λ.: Κάποτε μου είχε συμβεί να πάω σε έναν πελάτη ο οποίος δεν μπορούσε να βγει έξω να παραλάβει και μου ζήτησε να μπω μέσα στο σπίτι. Μου έδωσε ακριβώς το αντίτιμο της παραγγελίας κι επειδή δεν είχε άλλα χρήματα επάνω του προσφέρθηκε, την επόμενη φορά που θα παράγγελνε, να μου έκανε δώρο ένα μαγιό (αντιμικροβιακό όπως μου τόνισε) από το κατάστημα της ανιψιάς του. Σε έναν συνάδελφο έτυχε να έχει τρύπα η τσέπη του και τα 0,10€ ρέστα να έχουν πέσει μέσα στο παπούτσι του τα οποία ο πελάτης περίμενε υπομονετικά να τα βγάλει και να τα πάρει. Δεν του τα άφησε.

Σ.Β.: Πολλοί αφήνουν χαρτονομίσματα ξένων χωρών -αυτά που τους έχουν ξεμείνει από τις ταξιδάρες τους προφανώς- ή πράγματα που έχουν αγοράσει από πλανόδιους ή ακόμη και λουλούδια που φτιάχνουν από χαρτοπετσέτες. Το καλύτερο μου έχει συμβεί από πιτσιρικά πελάτη. Ήθελε να μου αφήσει σε λογαριασμό 15 ευρώ, φιλοδώρημα 200 ευρώ, μόνο αν του χάριζα ένα κολιέ με ψεύτικο ελεφαντόδοντο που φορούσα, του οποίου η πραγματική αξία είναι 5 ευρώ. Φυσικά δεν το δέχτηκα.

“Είναι γεγονός ότι το μέγεθος του φιλοδωρήματος είναι μικρότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά κι αυτό εξαρτάται από το ποσό της παραγγελίας.”Νικολέττα Λόγου, Delivery Girl 

Υπάρχει ιδανικό φιλοδώρημα;

Α.Λ.: Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ιδανικό φιλοδώρημα, εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο αυτό. Δεν έχω και την απαίτηση στη δουλειά μου να μου αφήνουν πάντα και όλοι φιλοδώρημα.

Ν.Λ.: Πιστεύω ότι το σωστό φιλοδώρημα πρέπει να κυμαίνεται στα δύο με τρία ευρώ.

Θ.Κ.: Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ιδανικό ποσό. Ακόμη και 50 λεπτά να αφήσει κάποιος είναι σαν να επιβραβεύει και εσένα που τον εξυπηρέτησες και το μαγαζί γενικότερα για τις παροχές του και την ατμόσφαιρα.

Πάντα (έτρωγα),
Αντιγόνη