Ήμουν και εγώ στον Veganuary: 31 ημέρες ως vegan στην Αθήνα, η εμπειρία μιας Αχόρταγης

Γύρω στα δεκαεφτά είδα για πρώτη φορά το Earthlings (2005), μια δύσκολη και σκληρή ταινία ντοκιμαντέρ σχετικά με τη χρήση των ζώων από την ανθρωπότητα ως κατοικίδια, τρόφιμα, ένδυση, ψυχαγωγία και επιστημονική έρευνα. Ψάχνοντας για τον βιγκανισμό έπεσα επάνω σε vegan blogs και YouTube channels κυρίως του εξωτερικού αφού τότε το κίνημα είχε μόλις αρχίσει να διαδίδεται δειλά δειλά στην Ελλάδα. Αποφάσισα εν μία νυκτί να κόψω το κρέας και να μειώσω όσο γίνεται τα ζωικά παράγωγα από τη διατροφή μου.

Ήμουν vegetarian για έξι μήνες. Στην αρχή καθενός από αυτούς τους έξι μήνες έμπαινα ευλαβικά στο Vegetarian Calculator, θαύμαζα τα αποτελέσματα μου και κάθε μέρα ένιωθα ολοένα και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου και την απόφασή μου. Το τέλος εκείνης της χρονιάς όμως με βρήκε εξουθενωμένη από την προετοιμασία για τις Πανελλαδικές, με σοβαρές ελλείψεις σε βιταμίνες και όλα μου τα ορμονικά προβλήματα σε έξαρση. Κάτι το στρες, κάτι τα μερικά κιλά παραπάνω που έβαλα και καθόλου δεν βοηθούσαν την κατάσταση, κάτι η κούραση και φυσικά το γεγονός ότι για έξι μήνες τρεφόμουν αποκλειστικά και αδιακρίτως με ζυμαρικά, γλυκά και όσπρια, έπρεπε και επίσημως με σύσταση γιατρού να επιστρέψω στις παλιές μου διατροφικές συνήθειες που τότε απλώς σήμαινε να ξεκινήσω και πάλι να τρώω κρέας.

Έκτοτε έδωσα την υπόσχεση στον εαυτό μου να επιστρέψω κάποια στιγμή στη χορτοφαγική διατροφή μα το ανέβαλλα συνεχώς αμφιβάλλοντας για το αν είμαι πραγματικά έτοιμη. Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω πως ποτέ δεν τρελαινόμουν για το κρέας (δεν ισχύει βέβαια το ίδιο για το ψάρι και τα θαλασσινά τα οποία νιώθω ότι δεν συζητιούνται τόσο όταν μιλάμε για τη στροφή στη χορτοφαγία). Το τρώω ευχάριστα αλλά δεν το λαχταρώ σχεδόν ποτέ και απ’ όταν ξεκίνησα να μαγειρεύω μού φαινόταν πάντα μπελάς, ποτέ δεν το πετύχαινα σωστά. Όταν άρχισα περίπου έναν χρόνο πριν να τρώω πιο συνειδητά ξεκίνησα να εκτιμώ τις χορτοφαγικές επιλογές των εστιατορίων μα και να πειραματίζομαι στη δική μου κουζίνα (κάπως έτσι έγινα και εγώ gingerάκι and the rest is history).

Έτσι, όταν ξεκίνησε η συζήτηση για τον Veganuary μεταξύ του Madame Ginger team αποφάσισα να δοκιμάσω και εγώ να γίνω vegan για ένα μήνα. Αυτή τη φορά ήξερα ένα τσικ παραπάνω πώς να διαχειριστώ την κατάσταση, είχα στα υπόψη ένα σωρό συνταγές που έφτιαχνα ήδη ή που ήθελα να φτιάξω, δυο τρεις vegan φίλους και σύσσωμο το Madame Ginger team στο hotline και την πιο καθησυχαστική σκέψη στο μυαλό, είναι μόνο για ένα μήνα.

Ανακοινώνοντας την απόφασή μου στον κύκλο μου, δεν έλαβα ιδιαίτερες αντιδράσεις. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση είτε οι τριάντα ημέρες δεν τους ακούστηκαν πολλές ή παρουσιάζοντας το σαν ένα κάτα κάποιον τρόπο work project οι περισσότεροι θεώρησαν πως θα cheatαρα με μεγαλύτερη άνεση ειδικά μετά τις office hours.

Παρακάτω ακολουθεί ένα ημερολόγιο με τη δική μου Veganuary εμπειρία.

1 & 2η Ιανουαρίου

Μπορεί οι πρώτες ημέρες του χρόνου να μην με βρίσκουν σε κατάσταση hangover από ξέφρενο πάρτυ σε κάποιο κεντρικό φασεοspot, με βρίσκουν όμως με αρκετά ταπεράκια στο ψυγείο με leftovers από το τραπέζι της Παραμονής. Spoiler alert: (σχεδόν) τίποτα δεν είναι vegan. Αποφάσισα ωστόσο να μην τα αφήσω να πάνε χαμένα. Το Σαββατοκύριακο θα αξιοποιήσω ό,τι υπάρχει στο ψυγείο και στις γιορτινές πιατέλες για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Ο Veganuary θα ξεκινήσει επισήμως τη Δευτέρα (όπως οι διαίτες).

3η Ιανουαρίου

Είναι Δευτέρα έχω ξυπνήσει νωρίς, παίρνω τις αγαπημένες μου tote bag και τις τσάντες-διχτάκια και διπλοτσεκάρω τις σημειώσεις στο κινητό μου για το food plan της εβδομάδας. Είμαι έτοιμη για τα πρώτα μου vegan ψώνια στο σούπερ μάρκετ! Πέραν από ένα -κατά προσέγγιση- budget που έχω θέσει και την υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα αγοράσω μόνο τα απαραίτητα και δεν θα παρασυρθώ από εξεζητημένα (και let’s be honest, ακριβούτσικα) υποκατάστατα ο στόχος είναι να αγοράσω ακριβώς ό,τι χρειάζομαι για υγιεινά, εύκολα, γρήγορα και φυσικά, vegan γεύματα μέσα στην εβδομάδα.

Μπορώ να πω πως η πρώτη απόπειρα πήγε αρκετά καλά. Γύρισα σπίτι χαρούμενη και γεμάτη όρεξη να μαγειρέψω το πρώτο μου μεσημεριανό ως vegan, συνδυάζοντας κατά το ήμισυ κάποιες αγαπημένες μου συνταγές του Madame Ginger, πικάντικα ρεβύθια με ψητό κουνουπίδι στον φούρνο. Πεντανόστιμο και χορταστικό! Το απόγευμα που λιγουρεύτηκα γλυκό έφαγα και το τελευταίο κομμάτι βασιλόπιτας που προβλέποντας σωστά είχα φροντίσει να είναι vegan. Εκεί κάπου στο ξεψιχούλιασμα βρέθηκε και το φλουρί.

5η Ιανουαρίου

Σήμερα είναι η μέρα που θα συναντήσω τη διατροφολόγο μου και όπως είναι αναμενόμενο τα notes του κινητού μου είναι γεμάτα απορίες. Αν και οι περισσότεροι μύθοι σχετικά με ανεπάρκειες της vegan διατροφής έχουν καταρρθιφθεί, στην πράξη είναι δύσκολο να οργανώσεις τα γευμάτά σου έτσι ώστε να παίρνεις όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεσαι, βοηθώντας παράλληλα το σώμα σου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα (Ποιος θα το περιμένε πως το να τρως όσπρια τρεις μέρες στη σειρά δεν είναι ακριβώς ευεργετικό;).

Επειδή ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές διατροφικές ανάγκες, ελλείψεις ή ακόμη και προτιμήσεις, μια καλή ιδέα είναι όταν σκοπεύουμε να κάνουμε μεγάλες αλλαγές στο καθημερινό διατροφολόγιο μας να επισκεφτούμε έναν ειδικό, για να μας ενημερώσει ορθά και να κάνουμε μαζί τη μετάβαση ομαλά και ισορροπημένα. Θα τολμούσα να υποστηρίξω πως δεν είναι περιττό έξοδο αντιθέτως πρόκειται για μια πράξη αυτοφροντίδας που παράλληλα θα κάνει τις νέες μας συνήθειες πιο βιώσιμες και ωφέλιμες μακροπρόθεσμα.

6η Ιανουαριού

Μέχρι εδώ όλα καλά. Τις προηγούμενες ημέρες πειραματίστηκα στην κουζίνα μου, έκανα τον προγραμματισμό μου, έψαξα και σημείωσα όλες τις συνταγές που θέλω να δοκιμάσω. Σήμερα όμως ήρθε η ώρα για το πραγματικό crash test, θα βγω έξω για φαγητό για πρώτη φορά ως vegan. Και ενώ είμαι προετοιμασμένη για πατάτες τηγανιτές, σαλάτα και τα λοιπά ορεκτικά (που είναι βέβαια τιμιότατα και χορταστικότατα) βρίσκομαι περίπου δύο ώρες αργότερα στο Rakor με το ένα κουμπί του τζιν μου ανοιχτό, μισό burger μανιταριών πακέτο και μια τελευταία μπουκιά σεϊτάν να γίνεται το μήλο της Έριδος για όλη την παρέα.

Ίσως τελικά και το έξω να είναι ευκολότερο απ’ ό,τι νόμιζα. Ούτε μα μου σου του στις φιλενάδες για το πού θα πάμε, ούτε αμήχανες ερωτήσεις στον σερβιτόρο (ξέρεις, μπορούμε να βγάλουμε το τάδε υλικό ή να παραλείψουμε το δείνα;), ούτε στομάχι που γουργουρίζει απ’την πείνα, όταν οι άλλοι παραγγέλνουν σοδίτσα για τη χώνεψη. Ευτυχία, ανακούφιση και μια σοδίτσα και για εμένα.

8η Ιανουαρίου

Βιάστηκα ίσως να μιλήσω (ή να γράψω) και καθώς τα μπαρ ξεκινούν σιγά σιγά να αναποδογυρίζουν τα τραπέζια γύρω στις δώδεκα παρά, το βράδυ με βρίσκει στο πάσο της ΤΖΑΪΑΝΤ να διαπραγματεύομαι -σκληρά- με τη φίλη μου για το αν θα πάρουμε την πίτσα 10 (ελιά-κρεμμύδι-πιπεριά Φλωρίνης, η μόνη απόλυτα χορτοφαγική επιλογή), αν θα βγάλουμε τις ελιές γιατί δεν της πολυαρέσουν, αν μπορούμε να πάρουμε κομμάτι αντί για ολόκληρη πίτσα και τέλος, αν ήρθε η ώρα για το πρώτο μου cheat. Δεν φημίζομαι για τις ικανότητες μου στο debating και έτσι μερικά λεπτά αργότερα καθώς εκείνη χουχουλιάρικα στον καναπέ απολαμβάνει τη μη vegan πίτσα της εγώ χρησιμοποιώ για πρώτη φορά το φίλτρο που σε λίγες ημέρες θα γίνει στάνταρ επιλογή στις apps διανομής φαγητού στο κινητό μου, Vegan. Χαζεύω, χαζεύω και στο τέλος διαλέγω ένα Vegan Single Dave Plain, vegan πατάτες τηγανιτές με πούδρα από φύκι νόρι, μανιτάρια και αλάτι lime και vegan wasabi coleslaw από το Dave’s Burger bar. Κανένα πρόβλημα. Μόνο που στην πρώτη μου μπουκιά εκείνη τελειώνει το τελευταίο κομμάτι πίτσας. Τουλάχιστον μοιραστήκαμε τις πατάτες.

14η Ιανουαρίου – 16η Ιανουαρίου

Αυτές οι μέρες είναι γεμάτες δημιουργικά μαγειρέματα στο σπίτι και προκλήσεις εκτός. Στην κοπή πίτας του Madame Ginger team στο φανταστικό Ergon House απολαύσαμε το πιο νόστιμο, vegan πεϊνιρλί που λιγουρεύομαι ακόμα και τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και λαχταριστά φαλάφελ φάβας. Έπαιξε κι ένα μικρό cheat στη βασιλόπιτα έτσι για το καλό. Το Σαββατοκύριακο έφτιαξα carrot cake pancakes μιας και τα brunchάδικα στα πέριξ του σπιτιού μου με απογοήτευσαν. Ομολογώ πως αν και το να αναποδογυρίζω τηγανήτες αποδείχθηκε πιο μπελαλίδικη υπόθεση απ’ ό,τι θυμόμουν, το αποτέλεσμα ασφαλώς με αντάμειψε. Για μεσημεριανό έφτιαξα σιγομαγειρεμένα ρεβύθια στη γάστρα και αναπόλησα τις διακοπές μου στη Σίφνο, ενώ τα βραδινά προσαρμόστηκαν αναλόγως μαζί με άλλο ένα μικρό cheat στα γενέθλια φίλης, ένα κομμάτι τούρτα σοκολάτα-μπισκότο του ονείρου.

18η-20η Ιανουαρίου

Έχω παραλείψει ως αυτό το σημείο να γράψω έναν ενδόμυχο μα σινάμα διασκεδαστικό φόβο που είχα ξεκινώντας τον Veganuary. Το tofu. Έχω ξαναφάει tofu, οκέυ. Δεν έχω ξαναμαγειρέψει tofu όμως. Η συσκευασία που πήρα στα πρώτα μου ψώνια στο σούπερ μάρκετ μού κλείνει υπαινικτικά το μάτι κάθε φορά που ανοιγοκλείνω το ντουλάπι και την αφήνω, για να αφεθώ στο comfort zone μου των οσπρίων. Σήμερα όμως αποφάσισα να του κάνω τη χάρη, έστησα ένα εμπνευσμένο installation με πετσέτες, ταψιά και βιβλία στο τραπέζι της κουζίνας, για να το στεγνώσω από τα υγρά του και στη συνέχεια το πρόσθεσα σε μικρά κομματάκια σε μια παραλλαγή των dan dan noodles μας του πεντάλεπτου με μπόλικα λαχανικά. Όχι κι άσχημα. Όσο έμεινε το έβαλα σε ένα τάπερ με λίγο νερό και το άφησα στο ψυγείο. Την επόμενη ημέρα το έβγαλα, ξαναέστησα τα συμπράγκαλα και έφτιαξα νοστιμότατο butter tofu curry που πήρα και τη μεθεπόμενη πακέτο στο γραφείο.

Ξεπέρασα τον φόβο μου; Ναι, κατά το ήμισυ. Δεν ξετρελάθηκα με τις δημιουργίες μου αλλά ο αφελής ερασιτεχνισμός τους κάπως νοστίμεψε το αποτέλεσμα. Πάντως αξίζει μια προσπάθεια (ή και περισσότερες) γι’ αυτό το μαγικό υλικό που εκτός απ’ το ότι μεταμόρφωνεται σε ό,τι εσύ θελήσεις (κάτι crispy tofu nuggets πήρε το μάτι μου) είναι και φοβερό super food για vegans και μη.

21η Ιανουαρίου

Σε συζητήσεις με φίλους όλο αυτό το διάστημα, όταν ανακοινώνω πως ίσως παραμείνω vegan ή τουλάχιστον προσαρμόσω τη διατροφή μου πιο κοντά στην αυστηρά χορτοφαγική μετά το πέρας του Veganuary η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι πάντοτε η εξής: Δηλαδή δεν θα ξαναφας σουβλάκι; Αδιαμφισβήτητα το σουβλάκι είναι το εθνικό μας φαγητό, κυλά στο DNA μας, δίνει νόημα στις munchίλες μας, πώς να το κάνουμε; Στο σουβλάκι δεν χωράνε οπαδικά μα θα τολμήσω να πω πως δεν είμαι και η μεγαλύτερη fan του. Το λιγουρεύομαι μια ή δυο φορές τον μήνα και μπορεί να το αντικαταστήσω με φαλάφελ σε αραβική πίτα αν υπάρχει η επιλογή.

Ήρθε όμως η μέρα που κάτι μέσα μου μίλησε και ξάφνου το συνειδησιακό βάρος να διαφυλάξω την εθνική μας ταυτότητα τυλιγμένη σε αφράτη, λαδωμένη πίτα με κέρδισε (περίπου). Στο Τρεις Λαλούν λοιπόν έφαγα τυλιχτό απ’όλα (και τζατζίκι vegan, ναι) σε πίτα με meatless γύρο. Ορκίζομαι δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από κανένα σουβλάκι που έχω φάει έως τώρα στη ζωή μου κι αν δεν είμαι και το πιο αξιόπιστο δείγμα προτείνω ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσεις κι εσύ.

23η Ιανουαρίου

Μέχρι τώρα η αναφορά μου σε cheats αντιστοιχεί κυρίως σε τρόφιμα ή πιάτα που περιείχαν κάποιο ζωικό παράγωγο συνήθως τυρί ή γάλα και ίσως αυγό. Δεν πεθύμησα όμως να φάω μόνο του ένα σκέτο κομμάτι τυρί ή να πιω ένα ποτήρι αγελαδινό γάλα (αναμενόμενο). Το αξιοθαύμαστο όμως είναι πως ούτε ζήλεψα ούτε λιγουρεύτηκα κρέας. Λιγουρεύτηκα φαγητά που στην παραδοσιακή εκδοχή τους περιλαμβάνουν κρέας, ναι. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως με κάλυψε υπέρ το δέον η χορτοφαγική version τους. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να φάω καθόλου κρέας αυτόν τον μήνα αφού δεν το έκανα έως τώρα. Με τις πρώτες μικρές μου παρασπονδίες απογοητεύτηκα λίγο αλλά σκεφτόμουν πως αν τουλάχιστον δεν φάω κρέας, σε ένα μεγάλο βαθμό θα τα έχω καταφέρει. Έφαγα κρέας; Να μην τα πολυλέω, ναι.

Βρίσκομαι από σπόντα στο CHE στον Πειραιά και με μια γρήγορη ματιά δεν βρίσκω κάποιο χορτοφαγικό πιάτο στον κατάλογο. Με λίγη ακόμη προσπάθεια εντοπίζω μόλις δύο αλλά μιας και η παραγγελία μας (για δύο άτομα) προορίζεται για τη μέση και αφού οι υπόλοιπες επιλογές φαντάζουν ομολογουμένως πιο ενδιαφέρουσες αποφασίζω να λυγίσω ψύχραιμα και συνειδητοποιημένα. Καμία αποκάλυψη στην πρώτη μπουκιά, καμία έκπληξη και -παραδόξως- καμία τύψη. Απολαμβάνω ένα όμορφο γεύμα με την παρέα μου μαζί με ένα δροσερό ποτήρι Prosecco.

24η Ιανουαρίου

Την επόμενη μέρα θα περίμενε κανείς πως δύο είναι τα τινά: ή τα παρατάω ή συνεχίζω σαν να μη συνέβη τίποτε ποτέ. Στη δική μου περίπτωση η πρώτη επιλογή δεν υπάρχει. Το ψυγείο μου είναι γεμάτο φρούτα και λαχανικά, τα ντουλάπια μου γεμάτα όσπρια και σπόρους. Πράγματα που ούτως ή άλλως έτρωγα και πριν. Στον δεύτερο καφέ της ημέρας βάζω γάλα αμυγδάλου όπως πάντα και για μεσημεριανό ένεκα της χιονισμένης ημέρας σκαρώνω ένα φαγάκι ντουλαπιού με φακές, ζυμαρικά πέννες και μανιτάρια. Περνάω ένα δημιουργικό απόγευμα φτιάχνοντας το πιο νόστιμο plant based banana bread και πριν το καταλάβω η μέρα τελειώνει. Ο Veganuary σώθηκε για ακόμη μια φορά χάρη σε μια κουζίνα που σήμερα ειδικά δεν προσπάθησα να είναι vegan, κι όμως ήταν.

25η Ιανουρίου – 31η Ιανουαρίου

Οι ημέρες αυτές περνούν ήσυχα και αναίμακτα (no pun intended, αλήθεια). Έχω βρει μια ροή στα γεύματά μου, κάποια στάνταρ πρωινά και σνακ, ορισμένα ακριβώς όπως τα απολάμβανα και πριν άλλα ελαφρώς παραλλαγμένα στη vegan εκδοχή τους. Έχω αγαπημένα πιάτα, συνταγές, ακόμη και εστιατόρια στα οποία ξέρω ότι θα έχω ποικιλία επιλογών (και απόψη επ’ αυτών, γιατί όπως είναι φυσικό δεν γίνεται να μας αρέσουν όλα). Έχω ακόμη αποκτήσει την ικανότητα να ψυχανεμίζομαι πού θα φάω άνετα και καλά ως vegan και πού όχι, ένα ένστικο (ή προκατάληψη) που τις περισσότερες φορές βγαίνει αληθινό. Αυτές τις μέρες τις περνάω στην κουζίνα μου, φτιάχνω φαλάφελ, αξιοποιώ μια ξεχασμένη σακούλα φυτικά κεφτεδάκια HUVUDROLL της IKEA (αυτά τα άτιμα κεφτεδάκια δεν γνωρίζουν από διατροφικούς περιορισμούς, είναι πεντανόστιμα και θα τα επέλεγα είτε ήμουν vegan είτε όχι. Η απόδειξη, ότι τα είχα αγοράσει πολύ πριν τον Veganuary), δοκιμάζω για πρώτη φορά να φτιάξω φάβα και φυσικά μαγειρεύω το σουξέ φαγάκι μου, το λαχανόρυζο.

Η τελευταία μέρα του Veganuary με βρίσκει στo MG studio να γιορτάζω με ένα από τα αγαπημένα μου comfort food, μακαρόνια με κιμά. Αδιαπραγμάτευτη και οικεία munchίλα είτε ένα ράθυμο κυριακάτικο μεσημέρι (συνοδεύεται απαραιτήτως από μισάωρη σιέστα για τη χώνεψη) είτε μια βροχερή Δευτέρα στη δουλειά. Τα μακαρόνια μου συνοδεύει ο πιο νόστιμος κοκκινιστός κιμάς σόγιας από το ΔΕ ΚΟΥΚΜΠΟΥΚ. Την ώρα του μεσημεριανού τα κορίτσια του MG Team γύρω μου δουλεύουν και τσιμπολογούν. Εγώ ερωτεύομαι απ’την αρχή ένα λαχταριστό πιάτο μακαρόνια με κιμά που παραμένει ίδιο απ’ όταν το πρωτοέφαγα με σπαγγέτι ή πένες, με κρέας ή χωρίς.

The aftermath

Καθώς ο μήνας τελειώνει προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά. Για τους περισσότερους ο πρώτος μήνας του χρόνου είναι περίοδος στοχοθεσίας, ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας για τα New Year’s Resolutions που ξεκινούν σχεδόν πάντα τον Φλεβάρη, εκπληρώνονται ανύποπτα κάποια στιγμή μέσα στο έτος ή αναβάλλονται για το επόμενο (για το γυμναστήριο και το πτυχίο λέω, ναι). Εγώ μπήκα κατευθείαν στα βαθιά με έναν στόχο και τριάντα μία ημέρες, για να τον πετύχω. Εμπνεύστηκα, έμαθα, μαγείρεψα, δοκίμασα, παραστράτισα και συνέχισα. Γυμναζόμουν κανονικότατα τρεις φορές την εβδομάδα όπως ακριβώς και πριν, έχασα ένα-δυο κιλάκια, έφαγα και τις junkίλες μου, κατάφερα ωστόσο να παραμείνω υγιής και χαρούμενη στη νέα μου πρόκληση. Άρα, πέτυχα.

Στα πιο πρακτικά τώρα, ναι, είναι ακόμη κομματάκι δύσκολο να φας έξω ως vegan στην Αθήνα. Ειδικά αν σου αρέσει να δοκιμάζεις συνεχώς νέα εστιατόρια κι αν δεν μπορείς να περιοριστείς (εσύ ή η αχόρταγη παρέα σου) σε ένα ή δύο χορτοφαγικά πιάτα που κακά τα ψέματα chances are ότι θα είναι τα πιο ξενέρωτα. Όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο της πόλης οι επιλογές λιγοστεύουν σημαντικά. Είναι περίεργο καθώς ο βιγκανίσμος πέραν από φιλοσοφία και στάση ζωής είναι και απ’ ό,τι φαίνεται θα εξακολουθήσει να είναι ένα απ’ τα πιο δημοφιλή food trends των τελευταίων χρόνων.

Στα θετικά πάντως το τοπίο φαίνεται σιγά σιγά να αλλάζει με το street food να πρωστοτατεί στη στροφή αυτή της αστικής γαστρονομίας σε πιο vegetarian/ vegan friendly επιλογές. Είναι αναμφίβολα σημαντικό για το κάθε εστιατόριο να διατηρεί τη γευστική του ταυτότητα ωστόσο η ύπαρξη χορτοφαγικών επιλογών επιμελημένων με την ίδια φροντίδα όπως οι υπόλοιπες του μενού δείχνει ευελιξία και εξωστρέφεια.

Στον αντίποδα αν κανείς έχει χρόνο και όρεξη να μαγειρέψει στο σπίτι η vegan διατροφή είναι γεμάτη ευφάνταστα πιάτα. Όχι, δεν χρειάζονται ούτε ακριβά υποκατάστατα σε καθημερινή βάση ούτε να τρως το ίδιο φαγητό τρεις μέρες στη σειρά. Όσπρια, ξηροί καρποί, λαχανικά, φρούτα και δημητριακά αν συνδυαστούν σωστά θα σου δώσουν ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι και θα γεμίσουν το τραπέζι σου με ελαφριά πιάτα και το σώμα σου με όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία και βιταμίνες ή πιο πλούσια που θα ικανοποιήσουν τις munchίλες ακόμα και του πιο απαιτητικού foodie φίλου σου.

Και τώρα τι; Φτάνοντας προς το τέλος στριφογυρίζει στο μυαλό μου η ίδια απορία που πιθανότατα γεννάται και στο δικό σου: θα παραμείνω vegan μετά τον Veganuary; Δεν ξέρω. Θα ήθελα σίγουρα να διατηρήσω κάποιες από τις νέες μου συνήθειες καταλήγοντας σε ένα διατροφικό πλάνο διαχειρίσιμο και βιώσιμο σε βάθος χρόνου. Ο Veganuary υπήρξε μια καλή ευκαιρία, για να δοκιμάσω ένα νέο είδος διατροφής, τις προκλήσεις και τα οφέλη της. Δεν διαφέρει πολύ με ό,τι έτρωγα μέχρι στιγμής αλλά έρχεται με διλήμματα και συνειδητές αποφάσεις που πρέπει κανείς να πάρει, για να προσαρμόσει ανάλογα τον τρόπο ζωής του στα νέα δεδόμενα (ο βιγκανισμός άλλωστε δεν περιορίζεται μόνο στη διατροφή).

Ένα πιάτο φαγητό ανήκει στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου αλλά μπορεί να είναι και πολλά ακόμη· απόλαυση, νοιάξιμο, μοίρασμα, στοιχείο πολιτιστικής κληρονομίας, σημάδι των καιρών, ένα τεκμήριο για το εκάστοτε κοινωνικό γίγνεσθαι και όσα το διέπουν. Σε αυτήν την περίπτωση ένα πιάτο φαγητό μπορεί να είναι μια πολιτική θέση υπέρ του περιβάλλοντος, των ζώων αλλά και των ανθρώπων ενάντια σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Με αυτή τη σκέψη ο καθένας είναι ελεύθερος να κρίνει για τον εαυτό του και για το πιάτο του και οφείλει να σέβεται των άλλων.

Όσο για εμένα και ανεξάρτητα απ’ το τι θα βρίσκεται στο δικό μου πιάτο την 1η Φλεβάρη θα συνεχίσω σίγουρα να πιστεύω πως το φαγητό θα μας φέρνει πάντα και με κάθε τρόπο κοντά.