Πόσα baos, αβοκάντο & ριζότα μανιταριών να αντέξουμε πια;

Αβοκάντο: το instagramικό φρούτο που συμβάλλει αρνητικά στην κλιματική αλλαγή

Με την χώρα μας να βρίσκεται το 2018 στη δεύτερη θέση των παραγωγών αβοκάντο στην ΕΕ, με εκτάσεις που αγγίζουν τα 10.000 στρέμματα, το αγαπητό φρούτο μπήκε για τα καλά στις ζωές μας. Το αβοκάντο toast αντικατέστησε τα βαρετά τοστάκια με ζαμπόν και τυρί, οι σαλάτες με αβοκάντο τείνουν σταδιακά να πάρουν τη θέση της αγαπημένης των Ελλήνων σαλάτας “ρόκα-παρμεζάνα-βαλσάμικο”, ενώ τζατζίκια, χούμους και μαγιονέζες με -τι άλλο;- αβοκάντο φιγουράρουν περήφανα στα μενού κάθε είδους επιχείρησης εστίασης. Στις vegan επιλογές δε, είναι σχεδον αδιανόητο να μην υπάρχει avocado σε κάθε μορφή και τρόπο μαγειρέματος σε όλα τα πιάτα.

Δεν πάνε πολλοί μήνες, από την ανακοίνωση επιχειρήσεων εστίασης στην Αγλλία, ότι δεν θα σερβρίρουν πια αβοκάντο αφού ανησυχούν για τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις που έχει η μεταφορά και εισαγωγή τους από τις χώρες καλλιέργειας του, οπως η Λατινική Αμερική και οι ΗΠΑ. Στην Κρήτη η καλιέργεια αβοκάντο έχει τριπλασιαστεί τα 2 τελευταία χρόνια, αλλά χρειάζεται να συμπληρώνουμε με εισαγωγές την ποσότητα αβοκάντο που θα καλύψει την τεράστια ζήτηση επιχειρήσεων & καταναλωτών.

Εκτός από φωτογενές και πολύ αγαπητό στο instagram, το αβοκάντο είναι πολύ θρεπτικό, έχει καλα λιπαρά, ω3, αμινοξέα, βιταμίνες και μόνο καλό μπορεί να κάνει στον οργανισμό μας. Προς το παρόν τουλάχιστον, καθώς η αυξημένη ζήτηση του οδηγεί αγρότες σε όλον τον κόσμο να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερα φυτοφάρμακα και βλαβερούς για το περιβάλλον και τον άνθρωπο τρόπους καλλιέργειάς του, επιπτώσεις των οποίων θα δούμε στο άμεσο μέλλον.

Περιβαντολλογικά βλέπουμε ήδη τις καταστροφές που προκαλούνταιται από την εκτεταμένη καλλιέργεια του: στο Μεξικό καταστρέφονται ολόκληρα δάση για να φυτευτούν αβοκαντιές ενώ η καλλιέργεια του έχει συνδεθεί με την χρηματοδότηση του καρτέλ ναρκωτικών αλλά και την κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Αν αυτό σας φαίνεται πολύ μακριά, τότε σκεφτείτε ότι  χρειάζονται 1.000 λίτρα νερού για να αναπτυχθεί 1 κιλό αβοκάντο – περίπου 3 τεμάχια – και η Κρήτη που τα παράγει υποφέρει συχνά από μεγάλες περιόδους λειψυδρίας. Δεν λέω, είναι νόστιμο και θρεπτικό, αλλά μήπως την επόμενη φορά να πάρεις τα ω3 σου από 1 κουταλιά λιναρόσπορο; 

Ριζότο μανιταριών: η μοναδική εναλλακτική του κρέατος

Δεν πρέπει να υπάρχει εστιατόριο σε αυτήν την χώρα που να μην σερβίρει ριζότο μανιταριών ως εναλλακτική του κρέατος. Ακόμα κι αυτό όμως, τις περισσότερες φορές μαγειρεύεται με ζωμό κρέατος (χωρίς να αναγράφεται στον κατάλογο), οπότε θες δε θες θα φας κρέας ή θα το ζητήσεις χωρίς, προκαλώντας την δυσανασχέτηση του chef που δεν καταλαβαίνει “γιατί στο καλό δεν τρως κρέας”.

Αστεία ιστορία: Τρώω σε μοντέρνα ταβέρνα με 12 κυρίως πιάτα, όλα με κρέας εκτός από το ριζότο μανιταριών. Έρχεται το πιάτο και έχει από πάνω bacon. “Δεν είναι κρέας, είναι food styling”, ήταν η απάντηση της σερβιτόρας όταν την ρώτησα γιατί δεν γράφουν στον κατάλογο ότι περιέχει αλλαντικό το πιάτο.” Σας είπα από την αρχή ότι πρόκειται για μια αστεία ιστορία.

Υπάρχουν τόσες πολλές παραλλαγές του ριζότο μανιταριών, τόσο σε λαχανικά όσο και στο ίδιο το ρύζι. Ζω για την ημέρα που ένας chef θα μαγειρέψει ένα ταπεινό μα εξαιρετικό λαχανόρυζο, μία νεοταβέρνα θα με κάνει ευτυχισμένη με έναν παραδοσιακό κοκκινιστό τραχανά και στην ερώτηση μου “μα γιατί βάζετε ζωμό κρέατος, όταν δεν υπάρχει άλλη χορτοφαγική επιλογή στο μενού σας;” δεν θα μου απαντήσει κάποιος chef ότι “μονο έτσι γίνεται νόστιμο”, κάτι το οποίο γνωρίζει καλά ότι δεν ισχύει όποιος έχει φτιάξει ζωμό από άγρια μανιτάρια ή σιτάκε

Baos: τα σουβλατζίδικα και οι ταβέρνες βρήκαν το νέο λάδι τρούφας

Ποιος να μου έλεγε ότι ανάμεσα στις τηγανητές πατάτες, τη φάβα και το σαγανάκι που βρίσκουμε σχεδόν πάντα στα ορεκτικά μίας ταβέρνας, βρήκαν μια θέση και τα baos γεμισμένα με ότι μπορείς να φανταστείς, ή μάλλον ό,τι μπορεί να φανταστεί ο μάγειρας που θεώρησε πολύ καλή ιδέα να τα προσθέσει στο μενού. Τα baos με χοιρινό και γλυκόξινη σάλτσα είναι τα πιο διαδεδομένα, αλλά παίζουν και διάφορα άλλα τύπου “ελληνικά” με αρνί και γιαούρτι, μοσχαράκι με φέτα μέχρι και -αν έχεις τον θεό σου- γύρο και τζατζίκι σε νεοσουβλατζίδικο της Αθήνας. Κάτι σαν το frozen yogurt, το λάδι τρούφας, τα donuts και τα pancakes, τα baos είναι το νέο κόλλημα των Ελλήνων chef, μαγείρων και επιχειρηματιών και το προεθέτουν στα μενού τους, προκειμένου να πιάσουν -αυτό που νομίζουν ότι είναι- το νέο “trend” της γαστρονομίας.

Το θέμα είναι ότι αν θέλω να φάω baos, θα πάω στο Mr. Pug, το Pink Flamingo, το Madame Phu Man Chu και το NOLAN, μαγαζιά που ξέρουν πώς να φτιάξουν και κυρίως πώς να διαχειριστούν το ιδιαίτερο αυτό ψωμάκι και κυρίως μαγαζιά με μενού που στηρίζονται στην Ασιατική κουζίνα, άρα και βγάζει νόημα ένα bao ανάμεσα στα πιάτα τους. Σίγουρα όμως την επόμενη φορά που θα πάω σε ταβέρνα, νεοταβέρνα ή σουβλατζίδικο και βρω ένα bao στριμωγμένο ανάμεσα στα βραστά χόρτα και τον πειραγμένο ντάκο, θα σηκωθώ ευγενικά και θα πάω για μαγειρευτά στης Μαίρης στην Κυψέλη.

#LoveOnly,
Madame Ginger