Χορεύοντας αγκαλιά με ένα κομμάτι πίτσα στην Crust

Πάντα ονειρευόμουν ένα κλαμπ όπου θα μπορούσα στο ένα χέρι μου να έχω τη μπύρα και στο άλλο ένα κομμάτι πίτσα και να χορεύω ανελέητα βλέποντας μανιτάρια να προσγειώνονται στα πρόσωπα ανυποψίαστων θαμώνων. Σε μία καλύτερη εκδοχή, θα πηδούσα ψηλά και θα άρπαζα με το στόμα μου τα μανιτάρια στον αέρα και το πλήθος θα με αποθέωνε. Και μετά θα πετούσαμε όλοι τις πίτσες μας ψηλά και θα τις πιάναμε (μην κάνετε άσχετους συνειρμούς, αναφέρομαι σε πίτσα και μόνο, ντροπή σας) και θα γινόταν χαμός. Εντάξει, στην Crust ίσως να μην έχει συμβεί ακόμη κάτι τέτοιο αλλά ποτέ δεν είναι αργά και εγώ μία ιδέα έριξα και γιατί τέλος πάντων να μείνει μόνο ιδέα;

Ας τα πάρω τώρα τα πράγματα από την αρχή. Εγώ την πρώτη φορά που πήγα δεν είχα καταλάβει καν πού ακριβώς πάω. Ούτε είχα καταλάβει γιατί τον τελευταίο καιρό μου έλεγαν όλοι «πάμε πιτσαρία που έχει πάρτυ». Τους κοιτούσα σαν βλαμμένη και υπέθετα ότι μάλλον είναι κάποιο συνθηματικό ή παρατσούκλι. Ένα βράδυ που οι μπύρες στο μέσα μου ήταν αρκετές, είπα να ακολουθήσω την παρέα μου σε αυτό το μυστήριο μέρος. Όταν φτάσαμε στην Πρωτογένους σκέφτηκα «Α, καλά, να δεις που αυτοί με πάνε στο Barrett και δεν ξέρουν τι τους γίνεται». Αμ δε, η άσχετη ήμουν εγώ τελικά. Όταν φτάσαμε απ’ έξω και άρχισαν ένας-ένας να μπαίνουν μέσα, ο εγκέφαλός μου άρχισε να τσιτσιρίζει. Δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω αν η μουσική που έκανε τις πίτσες να δονούνται στη γυάλινη βιτρίνα προερχόταν από κάποιο ηχητικό σύστημα για να γίνει αυτοσχέδια φασούλα-πάρτυ στο πεζοδρόμιο, μπροστά από το μαγαζί ή αν υπήρχε κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό στην κουζίνα, το οποίο το ρίχνουν και στη συνταγή, το τρώνε όλοι και… «Καλησπέρα από το Γούντστοοοοοκ, γούχουυυυυ». Κατάλαβα ότι πάλι δεν είχα καταλάβει τίποτα όταν ο προπορευόμενος άνοιξε μια πόρτα (μέσα στην πιτσαρία), η ένταση της μουσικής δυνάμωσε και εκείνος χάθηκε σε μία σκοτεινή κατηφορική σκάλα. Ήταν η στιγμή που σκέφτηκα «Δικέ μου, γίναμε». Και όντως γίναμε γιατί στο υπόγειο της πιτσαρίας υπήρχε ένα παράλληλο σύμπαν όπου κόσμος χόρευε και γελούσε, η μουσική ξεσήκωνε και τον πιο κουρασμένο και η μυρωδιά της φρεσκοψημένης πίτσας δημιουργούσε μια γλυκιά θαλπωρή στο είναι μας.

Πόσες φορές έχετε σκεφτεί όταν γυρίζετε κουρασμένοι σπίτι μετά από ξενύχτι, έχοντας καταβροχθίσει ό,τι έχετε βρει μπροστά σας, ότι δεν γίνεται να τρώτε και μετά να κοιμάστε και όλα αυτά να χωνεύονται στον ύπνο σας; Εγώ πολλές. Και τώρα σώθηκα αδέρφια μου. Γιατί πλέον κάθε Παρασκευή και Σάββατο που θα περάσω σίγουρα από εκεί, θα χτυπηθώ πρώτα λίγο στο υπόγειο, μετά θα ανέβω να φάω ένα κομμάτι συνεχίζοντας τον χορό upstairs και μετά θα ξανακατέβω και θα κάψω όλες τις θερμίδες. Και φυσικά θα κοιμηθώ και χορτάτη και ξεθεωμένη. Ακόμα και ο Γιώργος που ανοίγει την εσωτερική πόρτα για τη σκοτεινή σκάλα με έχει μάθει πια και με περιμένει και καμιά φορά με τραβάει και λίγο αν δει ότι ακόμη δεν έχω χωνέψει καλά και δεν μπορώ να ανέβω. Αυτή είναι εξυπηρέτηση.

Να μιλήσω όμως και για την πίτσα, γιατί δεν πρόκειται για μία πίτσα που φτιάχτηκε όπως-όπως απλώς και μόνο για να παρουσιαστεί ένα διαφορετικό, επιχειρηματικό concept στην πόλη. Πρόκειται για μία ζύμη λεπτή, τραγανή, ευωδιαστή, που επάνω της τα φρέσκα υλικά δημιουργούν εκρήξεις χαράς στη στοματική κοιλότητα.

Η αγαπημένη μου είναι η Shroom που περιέχει κρέμα παρμεζάνας με τρούφα, φρέσκια μοτσαρέλα, τοματίνια, άγρια μανιτάρια και φλούδες παρμεζάνας. Το κομμάτι (που είναι το ¼ της πίτσας) έχει 3 ευρώ και ολόκληρη η πίτσα 12 ευρώ (αυτό ισχύει για όλες τις πίτσες).

Θέλετε να σας πω και για τη Lemmy; Θα σας πω. Σάλτσα τομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα, σπασμένο πικάντικο λουκάνικο, κατσικίσιο τυρί, καραμελωμένα κρεμμύδια, κασέρι και τσένταρ. Σας έτρεξαν τα σάλια ή όχι ακόμη; Κάντε μια βόλτα από εκεί και θα βρείτε κι άλλες γεύσεις. Πικάντικες, vegeterian, καπνιστές, χωριάτικες αλλά και τη γλυκιά Sweet Tooth με πραλίνα φουντουκιού, τριμμένο μπισκότο και σοκολάτα bueno.

Στο κλαμπ του υπογείου τα events εναλλάσσονται τακτικά και φιλοξενούνται ακόμη και live συγκροτημάτων. Τον Μάρτιο, κάθε Δευτέρα έχουν live οι tfafty. Στις 25 θα γίνει ένα μεγάλο live για τα 10 χρόνια των Day Oof, στις 29 θα εμφανιστούν οι Last Rites & Chronoboros, ενώ τις επόμενες Παρασκευές και τα Σάββατα θα εμφανιστούν (μεταξύ άλλων) οι: Dj Fo, Wrapped in Plastic VS Digital Riot, Chevy, Blue Lagoon (Kormoranos), Elijah Simmons & Unknown Artist. Από την πρώτη Πέμπτη του Απριλίου και κάθε Πέμπτη, ξεκινάει το residency των Black Athena, ενώ στις 22 Απριλίου έχουν live οι Kolida Babo. Στη σελίδα της Crust στο facebook θα βρείτε όλα τα updates.

Αν άλλαζα κάποια πράγματα στην Crust αυτά θα ήταν: Την (κάποιες φορές) εκνευρισμένη συμπεριφορά της (πιθανότατα) πιο όμορφης μπαργούμαν της Αθήνας (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά σε αυτή τη θέση χρειάζεται ψυχραιμία και ευγένεια όταν έχεις να κάνεις με ευγενικούς πελάτες, στους αγενείς είμαι μαζί σου, βγάλε το άχτι σου και θα σε βοηθήσω κιόλας) και το θέμα πληρωμών με κάρτα αφού μηχάνημα POS υπάρχει μόνο στο ταμείο του ισογείου με τις πίτσες, έτσι αν πάρει κάποιος μπύρα στο κλαμπ θα πρέπει να πληρώσει επάνω.

Crust: Πρωτογένους 13, Αθήνα, τηλ. 210 3257 179 || Facebook, Instagram 


Το συγκεκριμένο άρθρο, δεν αποτελεί πληρωμένη διαφήμιση / καταχώρηση. Στο Madame Ginger, σας προτείνουμε εστιατόρια, καφέ, καντίνες, ταβέρνες και bar που έχουμε δοκιμάσει, μας αρέσουν και επιστρέφουμε στα τραπέζια και τις μπάρες τους για να απολαύσουμε όσα μας προσφέρουν. Χαιρόμαστε να διαφημίζουμε τα αγαπημένα μας στέκια δωρεάν και δεν δεχόμαστε χρήματα από κανέναν χώρο εστίασης & διασκέδασης, ώστε να μπορούμε να διατηρούμε την αντικειμενικότητα μας.

Πάντα (έτρωγα),
Αντιγόνη

Θέλουμε την γνώμη σας!

Διάβασε επίσης

Designed by Michael Meimaroglou Creative Studio | Developed by