Πώς να διαλέξεις τη σωστή ταβέρνα στο νησί

Ξενερώνω απείρως όταν κάνω τη λάθος επιλογή στην ταβέρνα, ειδικά όταν βρίσκομαι σε διακοπές στο νησί. Μη νομίζεις, είναι πολύ εύκολο να την πατήσει ακόμα και ο πιο πονηρεμένος. Δεν έχω χειρότερο από το να ονειρεύομαι ειδυλλιακό ταβερνάκι -μετά από 8 ώρες λιώσιμο στην παραλία – με αυλίτσα γεμάτη βουκαμβίλιες ή θαλασσινά κυματάκια να χτυπάνε τα πόδια μου, να λιγουρεύομαι κολοκυθάκια τηγανητά και νόστιμα γεμιστά και τελικά να καταλήγω να κάθομαι σε άβολες καρέκλες, να τρώω προτηγανισμένες πατάτες και η καλύτερη επιλογή μου από το μενού να είναι ένας μουσακάς μπλουμ στο λάδι με ετοιματζίδικη μπεσαμέλ ή το κοτόπουλο αλά κρεμ.

Ξέρω ότι ξενερώνεις κι εσύ, γι’αυτό σου μάζεψα όλα μου τα μυστικά για να ξέρεις να διαλέξεις τη σωστή ταβέρνα, την τίμια, την ορθόδοξη, αυτή που θα κοπάσει την πείνα σου και θα ευφράνει την καρδιά σου. Ακολούθησε τα με ευλάβεια και διάλεξε ταβέρνα like a pro στο νησί ή σε οποιοδήποτε τουριστικό μέρος βρεθείς φέτος το καλοκαίρι. Με ευχαριστείς μετά…

Ο κράχτης είναι συνήθως κακό σημάδι

Ο κύριος με το λευκό πουκαμισάκι και το μαύρο παντελόνι που σε ρωτάει πόσα άτομα είστε, κατευθύνοντας σε ήδη προς το άδειο τραπεζάκι πάνω στον δρόμο, πιθανότητα δεν σε οδηγεί στον παράδεισο. Οι κράχτες είναι σχεδόν πάντα σημάδι ότι η ταβέρνα δεν έχει δουλειά, σταθερούς πελάτες ή το κατάλληλο word of mouth που θα την αναδείξει σε μία από τις καλές ταβέρνες του νησιού. Προσωπικά όταν βλέπω κράχτη, τον ευχαριστώ ευγενικά και απομακρύνομαι.

Δεν είναι ντροπή να ζητήσεις να δεις το μενού.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά στην Ελάδα ντρεπόμαστε να ζητήσουμε να δούμε το μενού πριν καθήσουμε. Κάποια εστιατόρια και ταβέρνες μας διευκολύνουν αναρτώντας το έξω από το μαγαζί, αλλά σε κάποια άλλα θα πρέπει να το ζητήσεις. Δεν είναι κακό να θες να δεις τι σερβίρει το μαγαζί, ούτε πρέπει να ντρέπεσαι αν θες να δεις τις τιμές του. Μάλιστα είναι απολύτως απαραίτητο, προκειμένου να επιλέξεις σωστά.

Τι να αποφύγεις: 

• Αν το μενού έχει τα πάντα, από θαλασσινά και κρέατα μέχρι μαγειρευτά, πίτσες και παιδικά μενού, τότε καλύτερα να μην κάτσεις εδώ. Οι ταβέρνες αυτές έχουν μείνει στη νοοτροπία των 80’s, ότι πρέπει δηλαδή να καλύψουν όλα τα γούστα και κατά πάσα πιθανότητα έχουν πολύ χαμηλής ποιότητας υλικά και όχι πολύ νόστιμο φαγητό.
• Αν δεις καμπονάρα, κοτόπουλο αλά κρέμ, σαλάτα του σεφ ή οποιοδήποτε πιάτο που έχει ξεπηδήσει από 90’s οδηγό μαγειρικής, καλύτερα να την κάνεις με ελαφρά.

Λέμε ναι: 

• Στην εποχικότητα και την εντοπιότητα. Μια ταβέρνα που σέβεται τον εαυτό της, χρησιμοποιεί λαχανικά και φρούτα εποχής και προϊόντα που παράγει ο τόπος στον οποίο βρίσκεται. Προτίμησε μία ταβέρνα που τιμά την τυροκομία του τόπου, φτιάχνει λαχταριστές ντοματοσαλάτες και δεν ντρέπεται να σου τηγανίσει το καλοκαιρνό θράψαλο αντί για το χειμωνιάτικο, κατεψυγμένο καλαμαράκι.
• Στις ταβέρνες που σερβίρουν τοπικά πιάτα όπως φουρτάλια στην Άνδρο, ρεβιθάδα στη Σίφνο ή καλόγερο στη Νάξο.