Τι μαγειρεύω στο σπίτι για να νομίζω ότι είμαι ακόμα σε διακοπές
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
- Words: Άννα Χαλικιά
Ουφ. Η επιστροφή. Στην αρχή -εκεί τις πρώτες δύο μέρες- είναι πολύ ανακουφιστικό το να βρίσκεσαι και πάλι στο σπίτι σου. Στη γνώριμη, γλυκιά καθημερινότητα. Στα δικά σου σεντόνια, στο μπάνιο σου (τι πολυτέλεια κι αυτή, ειδικά εάν έκανες camping), στην πόλη που σιγά-σιγά γεμίζει και γίνεται και πάλι συναρπαστικά χαοτική. Όμως σύντομα, μετά από αυτή τη μικρή περίοδο αναπροσαρμογής, με πιάνει το παράπονο. Η νοσταλγία. Για το νησί, για την εξοχή. Την ανεμελιά. Για το φαγητό, που έχει εντελώς άλλη γεύση, όταν συνοδεύεται από θαλασσινό αεράκι, γέλια και ματιές προς το ηλιοβασίλεμα. Όταν με πιάνει αυτό το συναίσθημα, αναζητώ απλές συνταγές από διάφορα νησιά της χώρας ή απλώς πιάτα που θα έτρωγα σε κάποιο παραθαλάσσιο μπαλκόνι και τα φτιάχνω στην κουζίνα του διαμερίσματός μου. Κι ας μην είμαι πια σε διακοπές. Τουλάχιστον είναι πεντανόστιμα!
Σφουγγάτο Μυτιλήνης με κολοκυθάκια
Αγαπημένo σφουγγάτο από τη μαγευτική Μυτιλήνη. Μια απλή ομελέτα φούρνου, με μπόλικα τα κολοκυθάκια και τη φέτα, την τρώω πρωΐ, μεσημέρι και βράδυ, μέχρι να τελειώσει. Άν δε είμαι σε μερακλίδικο mood, μπορεί να τη συνοδεύσω με λίγο παγωμένο ουζάκι (αν είναι βράδυ και οι δουλειές μου έχουν τελειώσει). Συνταγή εδώ.
Λαδένια Κιμώλου
Η πίτσα η ελληνική. Αφράτη σαν ψωμί -αλλά όχι ακριβώς- με μπόλικα χοντροκομμένα κρεμμύδια και ντομάτες. Αξίζει τη μία ώρα αναμονής για το φούσκωμα. Για κάτι βράδια όπου θέλω με κάτι να συνοδεύσω το τυρί και τις ελιές μου και να υποκριθώ ότι είμαι σε ένα μπαλκονάκι στο πανέμορφο Χωριό. Συνταγή εδώ.
Σαρδέλες και πατάτες τραγανές
Ο ψαράς μου δίνει τις ταπεινές σαρδέλες κι αντί να τις κάνω ψητές ή στο grill (επίσης πολύ νόστιμες), αν έχω όρεξη για τηγάνια, θα τις περάσω από καλαμποκάλευρο και μετά θα χορέψουν μέσα στο καυτό ελαιόλαδο. Συνοδεία μπυρίτσας, είναι σα να βρίσκομαι σε κάποιο παραθαλάσσιο ταβερνάκι. Κι ας βλέπω τα κρεμασμένα ρούχα του απέναντι. Συνταγή εδώ.
Κρεμμυδόπιτα με απάκι και γραβιέρα
Κρήτη μου νόστιμη με το απάκι σου. Τι ωραία και μερακλίδικη είναι αυτή η κρεμμυδόπιτα. Μια πίτα όσο πρέπει βαριά, για να τη μοιραστείς. Το καλύτερο είναι ότι τρώγεται σε θερμοκρασία δωματίου ή κρύα, όχι ζεστή. Οπότε τη φτιάχνεις όταν μπορείς και την απολαμβάνεις αργότερα ή αύριο. Χωρίς πίεση. Συνταγή εδώ.
Γκόγκλιες Εύβοιας (κουρκουμπίνες)
Εντάξει η Εύβοια κατέχει ιδιαίτερο μέρος στην καρδιά μου. Ξέρω, ξέρω υπάρχουν και οι Κυκλάδες, όμως αυτό το υπερ-νησί έχει μερικές από τις ομορφότερες παραλίες που είδα ποτέ. Όταν με πιάνει νοσταλγία, φτιάχνω τις περίφημες Γκόγκλιες, που δε θέλουν πολλά-πολλά: ίσα-ίσα βούτυρο πρόβειο και μπόλικο κεφαλοτύρι. Συνταγή εδώ.
Μελιτζάνες με κοκκινιστό μοσχάρι (Ναξιώτικος Καλόγερος)
Ε όχι λοιπόν, όπως το καλοκαίρι δεν τελειώνει (σχεδόν) ποτέ, έτσι και οι μελιτζάνες. Καλά κρατούν στη χώρα μας. Αυτό το εξαιρετικό λαδερό φαγάκι που μου έμαθε η Μαριλού, με μελιτζάνες και μοσχάρι, έγινε απ’ τα αγαπημένα μου. Κι ας μην πρόλαβα να επισκεφθώ φέτος τη γαστρονομική βασίλισσα Νάξο. Συνταγή εδώ.
Φρουτάλια παραδοσιακή Ανδριώτικη
Άλλο ένα αυγουλένιο πιάτο-υπερπαραγωγή, αυτή τη φορά από την κοντινή Άνδρο. Πιο βαρύ από το Σφουγγάτο, αφού περιέχει λουκάνικα και πατάτες. Τι τα θες όμως, δε χρειάζεται να το φας όλο στην καθισιά. Είναι τόσο ζουμερή, τόσο ταπεινή και ταυτόχρονα τόσο πλούσια η εκλεκτή Φρουτάλια. Και τώρα που το γράφω, τη λιγουρεύομαι. Συνταγή εδώ.
#FeedYourDreams,
Anna
